Het exterieur van de kathedraal maakt uitgebreid gebruik van elementen zoals vliegende steunberen en pinakels, en beide zijden van de kathedraal zijn in drie rijen gebouwd. De onderste omvat de sacristie en de kapellen, de tweede omvat de twee zijschepen en de derde is gebouwd om het hoofdschip te omsluiten. De gevel aan de westkant van de kathedraal is volledig gebouwd in een Frans geïnspireerde neogotische stijl.
Geschiedenis van de kathedraal van Palma: Een uitsplitsing per eeuw
1/7
13e eeuw: Fundamenten en vroege bouw
De bouw van de kathedraal begon in 1229, na de verovering van Mallorca door koning James I van Aragon. Het werd gebouwd op de plek van een voormalige moskee, als symbool voor de overgang van het eiland van islamitische naar christelijke overheersing. De eerste fase richtte zich op het opzetten van de gotische basisstructuur die de grandeur van de kathedraal zou bepalen.
14e eeuw: Gotische ontwikkeling
Gedurende de 14e eeuw werd er verder gewerkt aan de gotische kenmerken van de kathedraal. Er werd aanzienlijke vooruitgang geboekt bij de bouw van het schip en de zijkapellen, waarbij de Catalaanse gotische stijl werd aangehouden die wordt gekenmerkt door hoge bogen en ingewikkeld steenwerk.
15e eeuw: Voltooiing van het oude werk
Tegen het einde van de 15e eeuw was het structurele deel dat bekend staat als het Oude Werk voltooid. Hieronder vielen ook de gebieden tot aan de Mirador en Almoina portalen. In 1498 werd de klokkentoren voltooid, met negen klokken, waarvan de grootste Eloi heette.
16e eeuw: Koorbijlage en nieuw werk
Aan het begin van de 16e eeuw werd begonnen met de kooromgang in het midden van het hoofdschip. In de jaren 1570 werd besloten om de structuur van de kathedraal te voltooien met het Nieuwe Werk, waarbij de laatste vier sets zuilen, de hoofdgevel en het hoofdportaal werden gebouwd. De hele kathedraal werd in 1601 ingewijd.
17e en 18e eeuw: Barokke verbeteringen
Tijdens deze eeuwen werden barokke elementen geïntroduceerd in het interieur van de kathedraal, die de post-Tridentijnse spiritualiteit weerspiegelen. Opmerkelijke toevoegingen waren onder andere sierlijke altaarstukken, schilderijen en beeldhouwwerken. Belangrijke werken uit deze periode zijn het Corpus Christi altaarstuk, de kloostergang en de nieuwe kapittelzaal.
19e eeuw: Restauratie en neogotische gevel
In de 19e eeuw had de kathedraal te maken met structurele achteruitgang, verergerd door een aardbeving in 1851. Een grote restauratie werd uitgevoerd door architect Juan Bautista Peyronnet, wat leidde tot de reconstructie van de hoofdgevel in neogotische stijl, waardoor de historische integriteit van de kathedraal bewaard bleef.
20e eeuw: De interventie van Gaudí
Tussen 1904 en 1915 kreeg de beroemde architect Antoni Gaudí de opdracht om het interieur van de kathedraal aan te passen aan de hedendaagse liturgische gebruiken. Zijn werk omvatte het herschikken van het koor, het verbeteren van de verlichting en het introduceren van nieuw meubilair, waardoor de spirituele en esthetische sfeer van de kathedraal nieuw leven werd ingeblazen.
